رشد ماهی قزل آلا در آب شیرین و کمبودهای غذایی آن

دوره زمانی رشد ماهی قزل آلای رنگین کمان در آب شیرین برای رسیدن به وزن قابل طبخ و قابل عرضه به بازار معمولاً به دوره های زمانی (مختلف) غذا دهی تقسیم می گردد. این دوره های زمانی تغذیه، دوره هایی هستند که ماهیان قزل آلا به صورت فعال تغذیه نموده و دارای رشد خوبی نیز می باشند. در دامنه حرارتی نیمکره شمالی زمین، این دوره زمانی تقریباً از اوایل تابستان تا پاییز می باشد؛ اما در نیمکره شمالی زمین، این دوره زمانی رشد ماهی قزل آلا تقریباً از اوایل تابستان تا پاییز می باشد؛ اما در نیمکره جنوبی می توان چند هفته به این مدت افزود که دوره زمانی یاد شده به صورت پیشرونده ای از جنوب به سمت شمال کاهش می یابد.

افزودنیهای مصنوعی(به غذای ماهی)

رنگدانه های کارتنوئید برای ایجاد رنگ قرمز در فرآورده های غذایی که از گوشت جانوران و طیور به دست می آید به غذای مصرفی آنها افزوده می شوند. رنگدانه کارو تنوئیدی طبیعی که در گوشت اغلب گونه های آزادماهیان وجود دارد، گزانتین می باشد. یک رنگدانه کاروتنوئیدی قرمز رنگ مشابه به نام (کانتا گزانتین) ساخته شده است و در حال حاضر به صورت تجارتی تولید می شود. کانتا گزانتین در صورتی که به میزان 190 میلی گرم در هر کیلوگرم غذا به قزل آلای رنگین کمان خورانده شود، در طی یک دوره زمانی تقریباً ده هفته ای به میزان قابل قبولی رنگ قرمز در گوشت ماهی ایجاد خواهد کرد. یک رنگ قرمز عمیقتر در حد رنگ قرمز گوشت ماهی آزاد، یا خوراندن رنگدانه به میزان 450 میلی گرم در هر کیلو گرم غذای ماهی برای یک دوره زمانی 7 هفته ای  در گوشت قزل آلای ایجاد شد.

کمبود های غذایی (جیره ای) و عدم  رشد ماهی قزل آلا

متداولترین عامل ایجاد مسائل تغذیه ای در قزل آلای رنگین کمان، استفاده از یک غذای ارزان و دارای پروتئین حیوانی کم ( فاقد آمینو اسیدهای ضروری) می باشد. کمبود دیگری که اغلب باعث ایجاد تلفات شدید در قزل آلا می شود، فقدان تیامین (ویتامین B1)  چه در غذا های تر و چه غذا های خشک می باشد.

 نشانه ها کمبود ویتامین

نشانه های زیر به فقدان  ویتا مین هایی خاص در جیره غذایی قزل آلای رنگین کمان نسبت داده شده است. اینکه تا چه حد می توان این ویتامینها را در پرورش قزل آلا به طور علمی و نیز در مقیاس آزمایشگاهی به کار گرفت ، هنوز مشخص نشده است.

تیامین :

از دست دادن اشتها، عدم پایداری و ثبات و بر هم خوردن تعادل ، تکان و تشنج پیش از مرگ، درمان شامل ساختن یک محلول آبی دارای حداکثر 2-1% تیامین و اسپری کردن این محلول بر روی غذای خشک (یا مخلوط کردن این محلول با جیره غذایی مرطوب) به نسبت یک لیتر از این محلول در 50 کیلوگرم غذا ماهی می باشد.

ریبوفلاوین:

از دست  دادن اشتها، تیره شدن پوست ماهی شنا کردن در عمق آب استخر، ایجاد اختلال در بینایی، کدر یا ابری شدن عدسی چشم و خون گرفتگی چشم، تیره شدن رنگ ماهی.

پیریدوکسین:

از دست دادن اشتها، فعالیت بیش از حد و شدید و واکنشهای عصبی، تنفس سریع و حرکات دهان و بلعیدن هوا، ارتعاش سرپوش آبششی ، تجمع مایع در حفره بدنی، ماهی کم خون شده و پوست آن در ناحیه پشت تیره می شودف بدن تقریباً بلافاصله پس از مرگ سخت می گردد.